زبان فارسی در افغانستان به زبان فارسی رایج در این کشور که عمدتاً پارسی دری است میپردازد. از این گونهی زبان فارسی در نگارشهای رسمی دولتی افغانستان با نام زبان دری یاد میشود، ولی مردم افغانستان در زبان گفتاری، زبان خود را با نام فارسی و پارسی میشناسند.
حدود پنج میلیون نفر در افغانستان به زبان دری صحبت میکنند. اگرچه هیچ اتفاق نظری درباره منشاء کلمه دری وجود ندارد، بسیاری از محققان بر این باورند این کلمه ممکن است حاکی از این حقیقت باشد که این زبان در دربار (کلمه فارسی برای دادگاه) امپراتوری ساسانی طی قرنهای سوم و چهارم مورد استفاده قرار میگرفته است.
لهجههای مختلفی از پارسی در افغانستان متداول است. از جمله هزارگی، قندهاری، هراتی، کابلی. گویش پارسی متداول در هرات، بادغیس و فراه که تحت نام لهجه هراتی شناخته میشوند، به گویش پارسی زبانان شمال شرق ایران شباهت زیادی دارد و با گویش مرزنشینان ایران تقریباً یکی است. این گویش با گویشهای رایج در استانهای خراسان ایران در یک ردهبندی قرار میگیرند. از سویی لهجههای شرق افغانستان از جمله لهجه بدخشی با لهجههای پارسی تاجیکستان شباهت دارد